Special blog.

 บลอกนี้นะครับผมเขียนเพื่อจะไห้คนไทยด้วยกันทั้งที่อยู่ที่อเมริกาและที่ไทยได้เข้าใจความเป็นอยู่ของผม. เริ่มจากถ้าผมจะคุยกับพ่อแม่ก็ต้องมี wifi ผมเลยต้องนั่งคุยในบ้าน. เวลาพ่อถามว่าทำไรอยู่ถ้าผมจะอ่านได้ก็ต้องอยู่ในบ้าน. ถ้าจะหยิบโทรศัพท์มานั่งแชทกับพ่อตอนนั่งกินข้าวด้วยกันก็น่าเกลียดผมเลยหยิบมาคุยเวลาว่างคือเวลาดึกซึ่งพ่อแม่ยังเช้าอยู่จะอ่านหรือไม่อ่านก็ไม่รู้ซึ่งเป็นเวลาที่ลูกโฮสเขาจะเล่นเกม เวลาพ่อถามผมเลยส่งภาพตอนนั้นไปแต่เขาก็ไม่ได้เล่นทุกวันบางวันก็นั่งทำการบ้านกับผม. ประเด็นคือผมเวลาทำกิจกรรมก็จะไม่ชอบถ่ายรูปเพราะเล่นหรืออะไรอยู่เวลาพักแล้วเพื่อนเล่นเลยมีภาพบ้างและโรงเรียนผมไม่ให้เอาโทรศัพท์เข้าเลยไม่ค่อยมีรูปกิจกรรมตอนเรียนแต่ก็มีบ้างตอนเลิกเรียนเพราะแอบครูถ่ายเอาจากนั้นที่แม่บอกผมไม่ได้ไปเที่ยวประเด็นคือโฮสผมเป็นพยาบาลเข้าเวนทั้งเช้าแต่เสาร์อาทิตย์ก็ได้ไปเที่ยวริมทะเลสาบมาแล้วแต่แค่ไม่ได้ถ่ายรูปเพราะกำลังมีกิจกรรมก็เท่านั้น. ส่วนเรื่องปากผมมันตกสเกตใกล้หายแล้วมียาทาไม่ต้องห่วงครับ. จึงขอให้รู้ไว้